

Zoeken
Voldoende schoon en gezond water is belangrijk voor planten en dieren. Maar het is ook de basis voor drinkwater, de landbouw en de industrie. Om de kwaliteit van ons water te waarborgen, wordt in 2000 de Kaderrichtlijn Water geïntroduceerd. Deze Europese richtlijn verplicht Nederland en andere landen om te zorgen voor goede waterkwaliteit in alle Europese wateren.
Nederland heeft met de andere landen van de Europese Unie afspraken gemaakt om de waterkwaliteit in Europa te verbeteren. En dat is ook broodnodig.
Grensoverschrijdende samenwerking is voor water van groot belang, omdat water zich (net als lucht) niet houdt aan landsgrenzen. Voorkomen moet worden dat de verontreiniging die is veroorzaakt door het ene land een probleem gaat vormen voor een ander land.
De Kaderrichtlijn Water (officieel ‘Richtlijn 2000/60/EG — kader voor communautaire maatregelen betreffende het waterbeleid‘) eist dat lidstaten uiterlijk in 2027 – dat was eerder nog 2015 – zorgen dat rivieren, meren en grondwater in alle Europese landen voldoende schoon en gezond is.
Zo stelt de richtlijn concrete eisen aan de chemische en ecologische kwaliteit van oppervlaktewater. Daarnaast zijn er eisen aan de hoeveelheid en chemische kwaliteit van grondwater. Ook zijn er aparte afspraken over beschermde gebieden, zoals Europees beschermde natuurgebieden; Natura 2000-gebieden. Het gaat dan specifiek om:
In Nederland is de KRW omgezet in landelijke beleidsuitgangspunten, kaders en instrumenten. De rijksoverheid werkt hierbij samen met provincies, waterschappen en gemeenten. Maar uiteindelijk is de minister van Infrastructuur en Waterstaat eindverantwoordelijk (‘systeemverantwoordelijk’) om te zorgen dat Nederland voldoet aan de richtlijn.
Waterkwaliteit is niet iets dat in Europa pas belangrijk werd met de introductie van de Kaderrichtlijn Water. Al voor de eeuwwisseling waren er richtlijnen die (indirect) invloed hebben op de waterkwaliteit. De KRW voegt een groot aantal van deze richtlijnen samen. Zoals de Nitraatrichtlijn, de Zwemwaterrichtlijn, de Vogel- en Habitatrichtlijn, de Richtlijn Milieukwaliteitseisen Gevaarlijke Stoffen Oppervlaktewateren, en de Richtlijn Behandeling Stedelijk Afvalwater.
Hoewel de waterkwaliteit sinds de jaren ’70 is verbeterd, is de hoeveelheid mest in het water sinds 2017 toegenomen. Met als gevolg dat onze onderwaterecosystemen worden aangetast. Water vertroebelt, waterplanten verdwijnen en water kan zelfs zuurstofarm of -loos worden met vissterfte tot gevolg. En dat terwijl we in 2027 moeten zorgen voor gezonde, schone wateren.
Foutje gezien? Mail naar communicatie@brabantsemilieufederatie.nl